www.wilawiankipierwszade.fora.pl

szymon_mieszkala

Szymon:
Pomimo tego, że tytułowym bohaterem tego utworu jest młody panicz - pan Tadeusz, to właściwie główną postacią tego utworu jest Jacek Soplica. Historia jego życia to jeden z głównych wątków książki. O prawdziwych i burzliwych losach tej postaci dowiadujemy się z jego spowiedzi przed śmiercią.

Jacek Soplica jest to dynamiczna postać– przez całą akcję książki, zarówno w szalonych latach młodzieńczych, jak i w późniejszych, gdy występuje już pod postacią księdza Robaka. To typowy, zubożały szlachcic, jakich wiele było w tamtych czasach, w ówczesnej Polsce. Reprezentuje on drobną szlachtę. Lubi bawić się, spędzać czas na różnego rodzaju rozrywkach, dyskusjach, waśniach.

Cieszy się ogólnym szacunkiem wśród szlachty, jest lubiany. Z uwagi na swój bojowy charakter zostaje przywódcą szlachty litewskiej. Jacek potrafi łatwo jednać sobie ludzi, bywa często na sejmikach, jest zapraszany na różnego rodzaju zabawy lub przyjęcia do swoich znajomych. Jest to typ lekkoducha.

Lata młodzieńcze: jest z natury bardzo żywiołowy, jako jego główne cechy można wymienić: brak opanowania, impulsywność, porywczość. To człowiek kłótliwy, gwałtowny, działa praktycznie tylko dla swej sławy i popularności. . Powszechnie znany i utożsamiany z awanturnikiem, paliwodą, Jednak jego najgorszą cechą jest pijaństwo. Mimo tych wszystkich wad cechuje go szczerość, otwartość a także prostolinijność. Jest świetnym strzelcem i szermierzem.

Jacek pod zewnętrzną maską zawadiackiego paliwody ukrywa wrażliwość, czujność i spryt.

Szczególną przyjaźnią darzy go Stolnik, często zaprasza go na uczty do swojego zamku. Wykorzystując popularność Soplicy, zapewnia sobie tym samym dodatkowe poparcie na sejmikach. Jacek jednak, mimo swojej naiwności domyśla się, że przyjaźń Horeszka jest udawana, ale nie może opanować wzrastającego uczucia do Ewy, córki Horeszki. Ona również go kocha. Jednak jej ojciec, uznający Soplicę jedynie za kompana, nie dopuszcza myśli, że mógłby on zostać jego zięciem. Nie bez znaczenia pozostaje tu też stan majątkowy Jacka.
Starania Jacka o rękę Ewy kończą się podaniem mu „czarnej polewki”, co jese afrontem i oznacza odmowę.

Nieszczęśliwy i urażony w swojej dumie postanawia zgromadzić mały oddział żołnierzy, opuścić Litwę i walczyć w Moskwie. Przed wyjazdem chce się jednak pożegnać się ze Stolnikiem, prosząc go jeszcze raz o rękę Ewy. . Lecz ten, głuchy na prośby Jacka, zaczął rozmowę o weselu swojej córki z kasztelaninem.
Straciwszy wszelką nadzieję wyjeżdża i poślubia ubogą dziewczynę, której nie kocha. Staje się szaleńcem opętanym żądzą zemsty. Nieszczęśliwa miłość sprawia, że najgorsza wada bierze górę - zaczyna pić na umór i traci szacunek wśród ludzi. W końcu nieszczęsna żona umiera z żalu, zostawiając mu syna Tadeusza.

Soplica podróżował po kraju, lecz nie mógł zapomnieć o Ewie. Wszędzie krążyły słuchy o jej zaręczynach z wojewodą. Wszyscy podejrzewali, że jest w kimś zakochana, gdyż wpadła w apatię i całymi godzinami płakała. Zaczęła chorować, miała już początki suchot. Lecz Stolnik jak gdyby tego nie zauważał i wyprawiał bale w swoim zamku, zapraszając znakomitych gości. W gronie tym nie było już miejsca dla Soplicy, który nie był teraz potrzebny Horeszce.
Pewnego dnia Jacek Jeździł wokół zamku i ze złością patrzył, jak Stolnik bawi się niepomny boleści swej córki. Przez głowę przemknęła mu myśl o zemście. Nagle zobaczył Moskali szturmujących zamek. W pierwszej chwili chciał ocalić Ewę i przyjść z pomocą jej ojcu, lecz gdy ujrzał, że moskale przegrywają i zwycięski Stolnik znowu napawa się wygraną, uczucie zazdrości i zemsty stało się silniejsze. Nie bacząc na to co robi, Jacek chwycił karabin jednego z Moskali i wystrzelił, raniąc śmiertelnie Stolnika. Natychmiast na miejscu zdarzenia znalazł się wierny sługa Horzeszki – Gerwazy, który próbował pomścić swego pana i strzelił do Jacka Soplicy ale niecelnie.

Dawid:
Zabójstwo Stolnika Horeszki powoduje przełom i głęboką przemianę w jego życiu. Wszyscy uznają go za zdrajcę narodowego, a Moskale za swojego stronnika.. Jacek nie chciał jednak przyjąć tych darów i uciekł z kraju. Postanowił odkupić swoje winy, walcząc o wolność ojczyzny. Dotarły do niego wieści o smutnym losie ukochanej Ewy, która umarła młodo, pozostawiając córkę Zosię.

Zabójstwo Stolnika powoduje przełom i głęboką przemianę w jego życiu. Wszyscy uznają go za zdrajcę narodowego, a Moskale za swojego stronnika. Obdarzają go bogactwem oraz zaszczytami.
. Jacek od chwili ukazania się „Pana Tadeusza” jest symbolem nowego typu bohatera romantyzmu. . Zbuntowany przeciwko złu, krzywdzie, przemocy i niesprawiedliwości. Dla dobra narodu rezygnuje całkowicie ze swojego życia osobistego. Jest teraz cichym myślicielem, do którego bardzo często ludzie zwracają się o radę, jest dla nich autorytetem w wielu sprawach. Z naiwnego, łatwowiernego chłopaka przeobraża się w dojrzałego mężczyznę, który odznacza się nie tylko sprytem, ale i inteligencją.

Pod przydomkiem Księdza Robaka zaczyna walczyć u boku Napoleona, nie dbając o sławę, często narażając na niebezpieczeństwo własne życie. Postanawia odkupić swoje winy młodości, walcząc o wolność ojczyzny. Czasami udaje mu się przedostać do kraju. Przenosi rozkazy wodzów, nawołuje Polaków do przygotowania powstania przed wkroczeniem wojsk Napoleona na Litwę - wiąże się z tym nadzieja na odzyskanie niepodległości. Staje się prawdziwym patriotą, bardzo kocha swoją ojczyznę.

W czasie jego pobytu na Litwie w rodzinnym Soplicowie nikt nie domyślał się, że pod kapturem mnicha kryje się dawny zawadiaka- Soplica. Ksiądz Robak zamierzał położyć kres waśni rodowej Horeszków z Soplicami. Na polowaniu uratował życie Hrabiemu, pochodzącego z rodu Horzeszków, a ostateczna zgoda dokonała się przez małżeństwo Tadeusza ze zubożała wnuczką Stolnika, Zosią.

Podczas najazdu wojsk rosyjskich Jacek zostaje śmiertelnie ranny. Przed śmiercią dokonuje długiej spowiedzi, w której wyjawia swoje prawdziwe nazwisko
i uzyskuje przebaczenie Gerwazego.
Umiera z nadzieją, że Polska wreszcie odzyska wolność. Jacek po śmierci zostaje odznaczony orderem Legii Honorowej.

Łukasz:
Podsumowując, Jacek Soplica to wzór prawdziwego patrioty, który wszystko jest w stanie poświęcić dla ojczyzny. Jest to postać dynamiczna - jego charakter kształtuje się w trakcie rozwijania się akcji utworu. Mickiewicz w swoim utworze świadomie podkreśla, jak wielkie znaczenie w życiu człowieka odgrywa służba i poświęcenie dla ojczyzny oraz żarliwy patriotyzm, co powoduje, że przebaczamy Jackowi wszystkie grzechy jego młodości i stawiamy go w rzędzie tych bohaterów literackich, którzy stanowią dla nas wzory osobowe.

Łukasz gdybyś czuł się pokrzywdzony mogę Ci odstąpić trochę tekstu;)
Sławek myślę, że nie ma co za dużo drukować tych kartek bo musi tam jeszcze wejść to całe drzewo genealogiczne , ewentualnie można jeszcze zrobić napis.

Pozdrowienia i miłej nauki;)